ik weet wie ik ben, ik weet wat ik wil, maar...

Ik weet wie ik ben, ik weet wat ik wil…
Toch is het oh zo moeilijk om gewoon je zelf te zijn, jezelf te aanvaarden, van je zelf te houden…

Vb. Ik zeg heel vaak dat ik van knuffelen hou en eigenlijk is dat ook zo, toch zal ik zelden een knuffel (durven) geven. En zal ik ook heel raar vinden als iemand mij wilt knuffelen. Gek eigenlijk, want doe dat toch wel graag :s. Nja snap mezelf niet.

Examenperiode is ook een periode waar je meer nadenkt. Haha ik zeg dat ik twijfel sinds mijn 3^de, 4^de middelbaar en er nu uit ben. Dat laatste klopt….
Dat eerste minder,  ja ik heb in het lager wel zo gezegde gevoelens gehad voor jongens. Haha in hoeverre dat kan in een basisschool, maar ja ik zat daar zoals iedereen bloemblaadjes te trekken met: hij houd van mij, hij houd niet van mij….Eigenlijk twijfel ik al sinds dan…

 Herinner mij nog de vakantie tussen het 6^de leerjaar en het 1^ste middelbaar. Netlog kwam op…

Ik ging daar op zoek naar mensen uit mijn gemeente, omdat ik niet zoveel mensen uit mijn gemeente kende… vermits ik in de gemeente naast ons naar school ging. Iedere jongen die ik tegen kwam liet ik links liggen, het moest een meisje zijn … Zo heb ik met dat meisje meerdere keren afgesproken. Nadien zag ik ze nooit meer, was een fijne zomer. En stiekem heeft die persoon nog lang nadien door mijn hoofd gespookt, al weet zij dat natuurlijk niet ;).

We kunnen dus stellen dat ik een lange periode gehad heb dat ik het onderdrukte, een lange periode om het te aanvaarden en misschien is dat nu ergens nog bezig.

Alhoewel eigenlijk niet, ben tevreden met wie ik ben, al zou ik iets meer willen durven en losser zijn…
In ieder geval gaat “mijn geheim” dat al lang geen geheim meer is voor vele mij niet (meer) tegen houden om weg te gaan, nieuwe mensen te leren kennen en van het leven te genieten…

 Ik heb trouwens deze week ondanks de examens woord bij daad gevoegd en een ontspanningsavondje genomen, nam er al 1tje met vrienden vorige week, gisteren ben ik weg gegaan met iemand die ik op het forum heb leren kennen. Eigenlijk allemaal best wel raar. ’t Was een gezellig avondje, maar stiekem is het zo niet ik om zo snel met iemand weg te gaan. Het is zo niet ik om af te spreken met iemand die ik nog maar 3 of 4 dagen ken. Nuja ik denk dat daar het feit dat we uit dezelfde gemeente komen en echt niet ver van elkaar wonen een zeer grote doorslag gegeven heeft. Nog zo iets raar… Iemand uit mijn boerendorp op het forum? Dat was even verschieten… niet het feit dat er nog holebi’s bij ons zijn dat lijkt mij iets zeer logisch, wel dat ik nog holebi’s bij ons tegen kom en dat dan nog op het forum… de meeste mensen daar zijn van een totaal andere streek, dat dacht ik toch ;)

Kijk al uit naar het einde van ’t examens, kan het leven terug echt starten ;)


even een bedenking, niets te maken met mijn vorige tekst: iedere keer dat ik naar statistieken ga kijken zie ik dat er mensen uit de verenigde staten mijn blog bezoeken, hmmm verenigde staten? Op een Nederlandstalige blog?