Ik snap het niet… De laatste dagen weer veel berichten gelezen over haat ten opzichte van holebi’s… Hoe kan je iemand haten zuiver op basis van zijn “geaardheid”? Wat doe je verkeerd met verliefd te worden op iemand van het zelfde geslacht? Niets dacht ik… Tijd dat andere dit ook beginnen te beseffen. Liefde daar draait het om. Als deze mensen gelukkig zijn, dan is daar NIETS mis mee!

Ik snap het niet meer, echt niet meer

Het is ondertussen weer een tijdje geleden dat ik hier schreef.

Ondertussen heb ik eerlijk aan ons mama gevraagd om mee te mogen op vormingsweekend met wjnh en heb daar een ja op gekregen J. Ik ben echt blij.

Had daarvoor wel gevraagd om mee te mogen op rookieweekend van oprit18 en daar kreeg ik geen antwoord op. Voor het vormingsweekend heb ik het anders aangepakt en hen gewoon de mail doorgestuurd en er dan bijgezet van ja eigenlijk doe ik het zelfde als jullie. Ik geef mij op als vrijwilliger bij een organisatie, een vereniging alleen is het bij een vereniging voor holebi’s…
Ik ben echt blij dat ik een ja kreeg. Niet meer of niet minder dan een ja, maar dat was genoeg. Ik kijk er naar uit naar dat weekend J. Mijn laatste weekend als 19 jarige.

Op coming out gebied is er niet veel meer gebeurt… Op school zei ik het nog altijd niet officieel… Ik deed wel mee aan de kom uit de kast dag op facebook. Die dag viel in een stageweek waardoor ik die week niet op school kwam…

Ik weet niet of het daar door is maar mijn klas doet raar laatste dagen… Vandaag zat ik met 4 meisjes in de eetzaal. Ik ging mij spaghetti halen en ja nadien at ik die op. Ik was nog bezig als plots die andere 3 zijden wij gaan door tot straks… Daar zat ik dan alleen… Heb ze niet meer gevonden en liep daar dan rest van tijd alleen rond. I

Ik was echt kwaad, neen niet kwaad, teleurgesteld… Ik snap het niet meer echt niet. Wat deed ik verkeerd? En van waar op eens? Gisteren waren er ook mensen die raar deden, ik snap het niet…. Ik weet dat de roddel rond gaat en dat kan mij dus geen bal schelen, maar waarom doen ze plotseling anders? Komt het door dat bericht op facebook? Alstublieft alle ik snap dat niet in deze maatschappij, in deze tijd… pfffffffffffffff help…

Of is er iets anders, maar zeg mij dan wat dan kan ik er iets aan doen!!!

 Door mijn verleden en door dat van vandaag (en gisteren) ben ik terug aan het piekeren gegaan, niet over mijn geaardheid. Gewoon over wie ik ben… Ben ik dan echt zo fout? Zo slecht? Zo asociaal? Zo weet ik veel wat? )

Ben ik dan zo fout? :s Leer me hoe ik mezelf aanvaard. Leer me hoe ik mezelf verander.

                                                                                                                                                                                         

uit de kast komen

Ik weet niet wat er gaande is… Ik ben in een zeer rare bui.. het gevoel dat ik geen verstoppertje meer wil spelen. Ik wil aan de wereld laten zien wie ik echt ben.

Ja ik ben lesbisch en dat mogen ze weten… Ik ben het beu verstoppertje te spelen.
Dus voegde ik woord bij daad… en hiervoor gebruikte ik mijn facebook. Ik zette volgend zinnetje in mijn status: “Je kan pas gelukkig zijn, de dag dat je jezelf kan/mag/durft zijn…” Oké die zin hoeft niets te beteken… maar mijn profielfoto heb ik ook voor 1 avondje verandert naar een afbeelding (zoals ze hier links ook staat) met volgende tekst op : “I like girls” and “love = love”.

Op zich allemaal zeer onschuldig, wie weet zag het niemand (misschien hoop ik dit) en anders pech. Als ze dat stukje van mezelf niet kunnen accepteren, dan accepteren ze mij in het algemeen niet…
Ik heb de afbeelding laten staan in een map met foto’s van mezelf, maar wel uit mijn profielfoto’s gehaald. Ik wil mama niet choqueren als ze morgen op facebook zit. Ik denk dat ze het er moeilijk mee zou hebben moest ze die foto tussen mijn profielfoto’s zien staan. Dus heb ik ze maar weer verwijdert.

Oké dit was misschien wat impulsief vanavond, maar ach waarom ook niet… Ik ben wie ik ben, te nemen of te laten…

Waar is de oude schuchtere bange “ _lief_klein_engeltje_” gebleven?

update

Het is een tijdje geleden dat ik hier schreef. Dit heeft verschillende redenen, maar de hoofdrede is dat ik het gewoon te druk had.

Ik zet mijn opleiding nu dus verder aan een andere hogeschool, het is daar echt fijn vertroeven. De mensen vallen goed mee, … mijn “coming out” deed ik er echter nog niet. Niet omdat ik niet durf, want op zich mogen ze het wel weten. Ik ben “lief klein engeltje” en ja ik ben lesbisch.  Dat is echter maar een deeltje van mijn persoonlijkheid, ik ben zoveel meer dan enkel lesbisch.
Moest er mij iemand achter vragen zou ik wel open zijn. Stiekem wil ik het hun wel zeggen… Dan ben ik er vanaf en kan ik niet voorhebben zoals in mijn vorige hogeschool dat ze mij verwijten dat ik hen eerst een jaar voorloog… (wat niet zo was, ja ik heb het hun pas in het 2^de opleidingsjaar gezegd, om de eenvoudige rede dat ik er eerder niet klaar voor was).

Vandaag zette ik een “nieuwe” stap, ging ik voor mezelf toch wel een nieuwe grens over. Ik ben samen met de mensen van liever spruitjes (https://www.facebook.com/lieverspruitjes.wjnh) naar de inspiratiedag van çavaria (http://www.cavaria.be/) geweest. Dit was zeer leerrijk, maar ook fijn en aangenaam. Er heerste in mijn ogen een heel open, fijne sfeer. Ben echt blij dat ik geweest ben.
En liever spruitjes ben ik dankbaar voor de kans die ze mij geven. Ik heb echt nog geen moment spijt gehad van het feit dat ik deze zomer bij hen binnengesprongen ben. Integendeel ik heb spijt dat ik het niet eerder deed…
Ze hebben mij (bewust en onbewust) enorm geholpen bij het aanvaardingsproces en ja, ik voel ook gewoon dat ik de laatste maanden aan het open bloeien ben, op het vlak van mezelf accepteren,... (er is nog veel werk aan de winkel, maar…). Mijn beste vriend(inn)en hebben mij hier ook al opgewezen, in positieve zin.

Op een jaar kan er veel veranderen, als ik voor mezelf kijk wat er dit jaar allemaal verandert is opgebied van mijn coming out en mezelf accepteren ben ik enorm voorruit gegaan.

Er is nog 1 klein puntje dat ik voor mezelf moet oplossen…

Mijn ouders weten het, maar ik weet dat mama het er wat moeilijk mee heeft. Dus ik lieg tegen haar, ik zeg dat ik ga shoppen met vrienden, … als ik weg ben met een holebivereniging.
Ik zou dit eigenlijk beter niet moeten doen, ze weet dat ik zo ben…
Toch doe ik het, omdat ze het al moeilijk genoeg heeft door andere problemen. Ik wil haar niet kwetsen…
Waarom kan ik niet gewoon eerlijk zijn? Het zou voor mij gemakkelijker zijn en misschien heeft ze er ook minder problemen mee dan… pfff ik weet het niet…. Het is ook een automatisme geworden om te liegen hierover, omdat ik haar niet wil kwetsen en schrik heb voor haar reactie.