mijn restaurant

Mijn restaurant is deze week herbegonnen. Dinsdag durfde ik beneden niet mee te kijken omdat ik mezelf toch geen houding zou weten te geven. Ik wist dat er 2 holebi koppels in mee deden.
Donderdag was ik naar het babbelcafé van liever spruitjes in Aalst gegaan en het was nog bezig als ik thuis kwam.  Ik ben dan beneden blijven kijken…
 

Papa reageerde super op die meisjes en ’t was ook naar mij toe: ik weet al wie u steun krijgt en mijn steun ook. Hihi vond het wel fijn. Ons mama die reageerde niet die reageerde anders. Nja ons mama blijft het er moeilijk mee hebben precies, ook al zegt ze wel dat ze er geen probleem mee heeft.

Oké weer eens angst voor niets, waarom durf ik het dan gewoon niet te zeggen? Mama, papa ik ben weg met …. Of te vragen om in de weekends iets te doen, om mee op weekend of zo te gaan.

Dat is nog 1 drempel dat ik heel graag over zou gaan, maar niet durf.

Mama zou nu wel moeten door hebben dat ik donderdag weg was met een vereniging of zo iets. Ik heb niet gelogen deze keer en gewoon gezegd: ik ga naar Aalst en als ik dan thuis kwam heb ik er direct bij gezegd (omdat ik redelijk op tijd thuis was) dat ik dat af en toe tijdens het academiejaar ook ging doen op donderdag…

ps. Chappeau voor die jonge meisjes in mijn restaurant. Zo jong (ik denk 2 of 3 jaar ouder dan ik zelf) en al aan zo een avontuur mee doen, ik zou het niet durven. Ik zou ook als koppel niet op tv durven komen.