Hier is het dan mijn eerste blog berichtje... moet er nog wat mee leren werken, maar dat komt wel goed...
momenteel zit ik weer in een iets moeilijkere periode.. thuis zijn er heel wat problemen en dat weegt op mij, herexamens zijn niet goed... 't brengt me alleen maar aan het piekeren...
Waarom is het zo moeilijk?
om gewoon mezelf te zijn, om gewoon mezelf te aanvaarden…
mijn omgeving reageerde best wel goed, maar ik ik blijf het mezelf moeilijk maken, terwijl deze gevoelens juist voelen… en mezelf dwingen te proberen met een jongen verkeerd voelt.
Maar hoe zit dat later als kleuterjuf? En hoe vertel ik dit ooit aan mijn kleine zus (en broers) en mijn grootouders? En mijn ouders? Ik herlas de mail van eind vorig jaar en de reactie die was positief, waarom wordt het nu dan volledig genegeerd?
Even een beetje schetsen:
Ik ben thuis er voor uit gekomen dat ik op meisjes val, al liet ik ook daar wel een deurtje naar een gewone hetero relatie open... Bij mijn mama heb ik dit gedaan via een brief in oktober, op die brief heeft ze heel kort in 2 zinnen gereageerd, maar die 2 zinnen waren wel vrij positief... nu negeert ze het precies en spreekt ze voornamelijk over als je met vriendje thuis komt..
mijn papa die heeft het ontdekt, door mijn gedragingen zeker? en via facebook het staat er niet openlijk op maar via dingen die ik leuk vind, ... alleen op moment dat hij mij de vraag kwam stellen was ik zo verbaasd en niet klaar om er over te praten... dit was begin dit jaar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten