Het is zo gemakkelijk andere raad te geven... maar jezelf raad geven oh zo moeilijk...
Ik typte al over expedition Y, ik hoop echt dat ik het ooit durf. Dat ik ooit durf vragen aan mijn ouders of ik mee mag, misschien al op het rookieweekend van oprit18... Maar vrees er voor, er zal mij dan echt wel iemand over de streep moeten trekken... en denk niet dat dat snel het geval zal zijn.
Als ik er over nadenken heb ik het voorbije jaar wel veel stappen in de goede richting gezet, richting zelfaanvaarding... richting volledig mezelf kunnen zijn...
september vorig jaar: 1ste holebifuif (spunk), oktober vorig jaar dan de brief aan mijn moeder, december vorig jaar coming out in mijn "klas"groep (niet dat we dat zo nog noemen in 't hogeronderwijs), met nieuwjaar ben ik dan uit geweest in de holebi wereld daar 's nachts ook nog hypnozz binnen gegaan, daar wil ik zeker nog heen.
November vorig jaar of was het oktober vorig jaar ben ik ook voor 't 1st naar een holebiactiviteit geweest van verkeerd geparkeerd, de Gentse holebigroep... gedurende het academie jaar ben ik een keer of 3 naar hun babbelcafe geweest samen met een vriendin, alleen is het niet zo handig altijd naar Gent, overnachten of tijdig weer weg om volgende dag terug op mijn school te geraken.
En dan deze zomer eindelijk ik twijfelde al lang en wou al lang eens naar een babbelcafé gaan maar durfde nooit uiteindelijk toch naar de parkconcerten geweest samen met Liever Spruitjes was fijn!
Stapje voor stapje zal ik er wel komen, net als ieder onder ons...Momenteel is er wel het willen (zoals die weekends, expedition y) maar vooral niet durven... Hopenlijk durf ik het ooit, maar wanneer is die ooit?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten