eerlijk durven zijn of toch maar beter verzwijgen?

Ik neem een nieuwe start als het gaat over mijn opleiding, mijn resultaten waren niet zo zeer goed. Ik ben dan gaan praten met een andere hogeschool en kan nu toch starten in het laatste jaar van mijn opleiding met slechts 4 extra studiepunten mee te nemen.

Spannend, een nieuwe groep, …

Wat denken jullie? Verzwijg ik eerst mijn “geheim” : “lesbisch” zijn of kom ik er beter direct voor uit?

Mijn opleiding, mijn laatste jaar start met ontmoetingsdagen, dat is wel een gelegenheid waar zulke thema's aan bod kunnen komen... dus ik vraag mij af wat doe ik best?

en dan bedoel ik ook wel als ze er achter vragen ben ik sowieso eerlijk, maar bewust zeggen meisje als het over partner gaat of bewust afstandelijk blijven?

stoppen met liegen

Ik moet stoppen met “liegen” tegen mijn ouders en gewoon eerlijk zijn… Ik ga mij gewoon verstikken in mijn leugens. Ze weten dat ik op meisjes val, dat de kans groot is dat ik met een meisje thuis kom dus waarom nog liegen?

Deze week had ik het al voor…

Ik zei dat ik naar het zwembad ging met (fictieve namen) Jolien van de klas maar eigenlijk ging ik met Lara, een meisje dat ik ken via het forum. Jolien en Lara wonen wel in de zelfde straat dus zo hard loog ik niet.  Later zette ik dan op facebook, dat ik een fijn namiddagje zwembad gehad had met Lara (de juiste en echte persoon met wie ik weg geweest was dus).

Mijn mama zit ook actief op facebook  en leest onze pagina’s dan ook zeer regelmatig na… Dus ze weet dat ik “loog” over de naam.  Jolien kennen ze ook niet echt, oké die is hier 1 keer iets komen brengen en ze weten dus dat ik haar ken via school.
Lara kennen ze niet, zelfs niet van naam en ik loog omdat ik geen zin had uit te leggen dat ik Lara via het internet (forum) kende… ’t Is dan natuurlijk niet slim om later op facebook de juiste naam te zetten, mama leest mijn facebook mee. Nuja wat doe ik er mee verkeerd, ze weet het dus…

Het zou zo veel gemakkelijker zijn moest ik gewoon durven zeggen ik ga weg met … die ik ken via het forum. Of moest ik durven zeggen: ik ga naar het babbelcafé van liever spruitjes, in plaats van ik ga iets drinken met de klas, maar ik durf het niet.

Ik durf het niet omdat ik diep van binnen het gevoel heb dat mama toch nog wat tijd nodig heeft, maar zoals ik nu bezig ben ga ik echt wel nog eens verstikt geraken in mijn “leugens”. Bovendien wil ik meer weg gaan. Het is alleen niet handig om telkens als ik een holebi gerichte activiteit wil doen een “leugen” te moeten verzinnen. Nochtans weten ze het allebei en heb ik hen ondertussen ook al eerlijk gezegd wat ik deze zomer echt deed op maandagavond, maar toch …

Waarom kan en durf ik het niet gewoon eerlijk te zeggen? 

Wat houdt mij tegen? (behalve het feit dat ze hun eigen problemen hebben en ik denk dat ze tijd nodig hebben, vooral ons mama)

mijn restaurant

Mijn restaurant is deze week herbegonnen. Dinsdag durfde ik beneden niet mee te kijken omdat ik mezelf toch geen houding zou weten te geven. Ik wist dat er 2 holebi koppels in mee deden.
Donderdag was ik naar het babbelcafé van liever spruitjes in Aalst gegaan en het was nog bezig als ik thuis kwam.  Ik ben dan beneden blijven kijken…
 

Papa reageerde super op die meisjes en ’t was ook naar mij toe: ik weet al wie u steun krijgt en mijn steun ook. Hihi vond het wel fijn. Ons mama die reageerde niet die reageerde anders. Nja ons mama blijft het er moeilijk mee hebben precies, ook al zegt ze wel dat ze er geen probleem mee heeft.

Oké weer eens angst voor niets, waarom durf ik het dan gewoon niet te zeggen? Mama, papa ik ben weg met …. Of te vragen om in de weekends iets te doen, om mee op weekend of zo te gaan.

Dat is nog 1 drempel dat ik heel graag over zou gaan, maar niet durf.

Mama zou nu wel moeten door hebben dat ik donderdag weg was met een vereniging of zo iets. Ik heb niet gelogen deze keer en gewoon gezegd: ik ga naar Aalst en als ik dan thuis kwam heb ik er direct bij gezegd (omdat ik redelijk op tijd thuis was) dat ik dat af en toe tijdens het academiejaar ook ging doen op donderdag…

ps. Chappeau voor die jonge meisjes in mijn restaurant. Zo jong (ik denk 2 of 3 jaar ouder dan ik zelf) en al aan zo een avontuur mee doen, ik zou het niet durven. Ik zou ook als koppel niet op tv durven komen.