zaterdag 1 oktober 2011

update

Het is een tijdje geleden dat ik hier schreef. Dit heeft verschillende redenen, maar de hoofdrede is dat ik het gewoon te druk had.

Ik zet mijn opleiding nu dus verder aan een andere hogeschool, het is daar echt fijn vertroeven. De mensen vallen goed mee, … mijn “coming out” deed ik er echter nog niet. Niet omdat ik niet durf, want op zich mogen ze het wel weten. Ik ben “lief klein engeltje” en ja ik ben lesbisch.  Dat is echter maar een deeltje van mijn persoonlijkheid, ik ben zoveel meer dan enkel lesbisch.
Moest er mij iemand achter vragen zou ik wel open zijn. Stiekem wil ik het hun wel zeggen… Dan ben ik er vanaf en kan ik niet voorhebben zoals in mijn vorige hogeschool dat ze mij verwijten dat ik hen eerst een jaar voorloog… (wat niet zo was, ja ik heb het hun pas in het 2de opleidingsjaar gezegd, om de eenvoudige rede dat ik er eerder niet klaar voor was).

Vandaag zette ik een “nieuwe” stap, ging ik voor mezelf toch wel een nieuwe grens over. Ik ben samen met de mensen van liever spruitjes (https://www.facebook.com/lieverspruitjes.wjnh) naar de inspiratiedag van çavaria (http://www.cavaria.be/) geweest. Dit was zeer leerrijk, maar ook fijn en aangenaam. Er heerste in mijn ogen een heel open, fijne sfeer. Ben echt blij dat ik geweest ben.
En liever spruitjes ben ik dankbaar voor de kans die ze mij geven. Ik heb echt nog geen moment spijt gehad van het feit dat ik deze zomer bij hen binnengesprongen ben. Integendeel ik heb spijt dat ik het niet eerder deed…
Ze hebben mij (bewust en onbewust) enorm geholpen bij het aanvaardingsproces en ja, ik voel ook gewoon dat ik de laatste maanden aan het open bloeien ben, op het vlak van mezelf accepteren,... (er is nog veel werk aan de winkel, maar…). Mijn beste vriend(inn)en hebben mij hier ook al opgewezen, in positieve zin.
Op een jaar kan er veel veranderen, als ik voor mezelf kijk wat er dit jaar allemaal verandert is opgebied van mijn coming out en mezelf accepteren ben ik enorm voorruit gegaan.


Er is nog 1 klein puntje dat ik voor mezelf moet oplossen…

Mijn ouders weten het, maar ik weet dat mama het er wat moeilijk mee heeft. Dus ik lieg tegen haar, ik zeg dat ik ga shoppen met vrienden, … als ik weg ben met een holebivereniging.
Ik zou dit eigenlijk beter niet moeten doen, ze weet dat ik zo ben…
Toch doe ik het, omdat ze het al moeilijk genoeg heeft door andere problemen. Ik wil haar niet kwetsen…
Waarom kan ik niet gewoon eerlijk zijn? Het zou voor mij gemakkelijker zijn en misschien heeft ze er ook minder problemen mee dan… pfff ik weet het niet…. Het is ook een automatisme geworden om te liegen hierover, omdat ik haar niet wil kwetsen en schrik heb voor haar reactie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten